Συνήθως η αρχή του Ιουνίου φέρνει μαζί της μια γλυκιά αίσθηση αναμονής για τις ξένοιαστες μέρες που έρχονται. Και συνδέεται με αναμνήσεις και εικόνες καλοκαιρινές… Πρωινό καφεδάκι στο μπαλκόνι, μεσημέρια χωρίς άγχος, μπάνια στη θάλασσα, χαλάρωση με αγαπημένα βιβλία, Κατασκήνωση, βόλτες στη φύση, ήρεμα βράδια κάτω από τα αστέρια…
Και καθώς μπαίνει ο Ιούλιος και η άδεια μόλις ξεκίνησε, εσύ, μπαμπά και μαμά, περιμένεις την πολυπόθητη ξεκούραση! Αυτή όμως, όλο φαίνεται να απομακρύνεται.
Γιατί τα πιτσιρίκια πάλι ξύπνησαν από τις 7 και στο πρωινό πάλι χύθηκε το γάλα στο τραπέζι, αφορμή για γκρίνιες και φωνές.
Γιατί τα παιδιά πάλι τσακώθηκαν για το ίδιο παιχνίδι,
και το μπάνιο στη θάλασσα είναι μια ολόκληρη επιχείρηση, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά…
Γιατί η βόλτα με τον/την σύζυγο δεν γίνεται ποτέ όταν και όπως την προγραμματίζουμε.
Γιατί δεν μπορείς να χαλαρώνεις αφήνοντας τα παιδιά χωρίς όρια στις οθόνες,
γιατί η φροντίδα του μωρού δεν σταματά και η έννοια για τον έφηβο γίνεται πιο έντονη τώρα… Γιατί τα προβλήματα είναι εκεί μαζί σου..
Και αναρωτιέσαι… Τι κάνω λάθος;;
Η απάντηση είναι απλή. Δεν κάνουμε λάθος. Έτσι είναι οι καλοκαιρινές μέρες κάθε οικογένειας. Απλώς, εδώ, η ξεκούραση δεν έχει καθόλου την έννοια που της δίνουν οι τηλεοπτικές διαφημίσεις των αναψυκτικών.
Παρόλα αυτά, μπορείς και πρέπει να ξεκουραστείς κι εσύ το καλοκαίρι.
Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο, όπως λένε.
Θέλει να σταματήσεις λίγο τις ατέλειωτες δουλειές και να καθίσεις να σου σερβίρει η κόρη σου τούρτα από πλαστελίνη.
Να ακούσεις από τον μικρό την αναλυτική περιγραφή του βραδινού παιχνιδιού της κατασκήνωσης.
Να ακούσεις το ίδιο ανέκδοτο ξανά και ξανά στο τραπέζι.
Να φτιάξεις το αγαπημένο τους παιχνίδι θησαυρού και το αγαπημένο ρόφημα της έφηβης κόρης σου ως αφορμή για κουβεντούλα,
Να κάτσεις λίγο το βράδυ με τον/την σύζυγο απλά «να τα πείτε».
Να απευθύνεις συχνά πυκνά προσευχή στην Παναγία να σου δώσει δύναμη και φωτισμό και για αυτή την απαιτητική μέρα.
Να συμμετέχεις λατρευτικά στο κάλεσμα των Αγίων του καλοκαιριού. Εκείνοι μας δείχνουν τον τρόπο.
«Τα μεν οπίσω επιλανθανόμενος, τοις δε έμπροσθεν επεκτεινόμενος», αφήνοντας όσα περνούν , αγώνες και λάθη, με ταπείνωση στο έλεος του Θεού, και όσα έρχονται με ελπίδα στην Πρόνοιά Του.
Και κάπως έτσι στο τέλος αυτής της καλοκαιρινής μέρας θα νιώθεις το σώμα λίγο μουδιασμένο, κάποτε κατάκοπο, αλλά το πνεύμα ειρηνικό, πλήρες , χαρούμενο, με τη χαρά της θυσίας.
Αυτή την ξεκούραση αξίζει να την προσπαθήσουμε!!
Καλό μας καλοκαίρι!
Ρουμπίνη Τσακανίκα-Λευθεριώτη
Αφήστε μια απάντηση