Λίγο πριν την είσοδό μας στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή η Εκκλησία μιλά για συγχώρεση. Σαν στοργική μητέρα επιθυμεί να δει τα παιδιά Της να προοδεύουν στη μετάνοια αγαπημένα και μονιασμένα. Γι’ αυτήν τη βασική αρετή και ο παρακάτω λόγος του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.
«Η μετάνοια είναι ο σπόρος και η συγχώρηση είναι ο καρπός. Τίποτε το αξιοθαύμαστο δεν έχει ο σπόρος που δεν φέρνει καρπούς. Καμία μετάνοια δεν έχει αξία δίχως τη συγχώρηση…
Τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο η κοσμική γνώση, αν δεν μπορεί με κανένα τρόπο να συγχωρέσει τον πλησίον του, να του πει ένα καλό λόγο ή να του ρίξει μία γλυκιά ματιά; Τίποτα απολύτως. Αν γνωρίζαμε πόσα μας συγχωρούνται σιωπηρά κάθε μέρα και κάθε ώρα όχι μόνο από τον Θεό, αλλά κι από ανθρώπους, θα τρέχαμε με ντροπή να συγχωρέσουμε τους άλλους. (…)
“Οὕτω καὶ ὁ πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος ποιήσει ὑμῖν, ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν τὰ παραπτώματα αὐτῶν” (Ματθ. ιη΄ 35). (…)
Ο Θεός θα συμπεριφερθεί απέναντί μας με τον τρόπο που εμείς συμπεριφερόμαστε στον αδελφό μας. Ο Κύριος Ιησούς μάς το ξεκαθάρισε αυτό και μαζί Του δεν υπάρχει πιθανότητα λάθους ή έλλειψη γνώσης. (…)».
«Για να μας συγχωρήσει ο Θεός, ας συγχωρούμε κι εμείς τους ανθρώπους. Είμαστε όλοι σ’ αυτή τη γη προσωρινοί, φιλοξενούμενοι. Η παρατεταμένη νηστεία και η βαττολογία στην προσευχή είναι ματαιοπονία χωρίς τη συγχωρητικότητα και το αληθινό έλεος…».
«Οι άνθρωποι κολυμπούν μέσα στο έλεος του Θεού· αυτό, το έλεος του Θεού, μας ξυπνάει στη ζωή!».
Πηγή: Χαράλαμπος Άνδραλης, Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, εκδ. Έαρ, Αθήνα 2021 (2), σελ. 298-301.
Αφήστε μια απάντηση