Ξαφνικά, ένα ταξί σταμάτησε στην άκρη του πεζοδρομίου, ακριβώς πίσω μου, και ο οδηγός κορνάρισε διακριτικά για να τραβήξει την προσοχή μου. Γύρισα και είδα ότι μου έκανε νόημα να πλησιάσω. Μου είπε: «Βλέπω από την ενδυμασία σας ότι είστε κληρικός. Θα ήθελα τη γνώμη σας για κάτι πολύ σημαντικό. Θα μπορούσατε να μου δώσετε λίγο από τον χρόνο σας; Μετά, θα σας πάω δωρεάν όπου θέλετε».
Δέχθηκα και κάθισα στο διπλανό κάθισμα. Μου εξήγησε ότι, ενώ δεν είχε καμία θρησκευτική παιδεία, οδηγήθηκε τυχαία στη Βίβλο, μια Βίβλο που κάποιος άγνωστος πελάτης, σκόπιμα ή όχι, είχε αφήσει στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου του.
Είχε αφιερώσει πολύ χρόνο στην ανάγνωση, παρακινημένος αρχικά μεν από περιέργεια, αργότερα όμως από ενδιαφέρον που γινόταν όλο και πιο ζωηρό. (…) Πίστευε ότι είχε καταλάβει ότι η Βίβλος, από τη Γένεση ως την Αποκάλυψη, παρά την ποικιλομορφία των βιβλίων που περιέχει, διηγείται μια και μοναδική ιστορία: πώς εκπληρώθηκε το σχέδιο που είχε συλλάβει ο Θεός να δημιουργήσει τον άνθρωπο για να τον αγαπά και να αγαπάται από αυτόν, ώστε να αγαπά τον Υιό Του όχι πια μόνον εντός των κόλπων της Αγίας Τριάδος, αλλά σαρκωμένο, ενωμένο με όλους τους ανθρώπους που θα δέχονταν ότι τους έχει συγχωρήσει, ότι χάρη στη θυσία Του τους έχει ελευθερώσει από την κυριαρχία του Σατανά, ότι γίνονται έτσι η νύμφη Του, ενωμένη με το αναστημένο και δοξασμένο σώμα Του, ένα πλέον με Αυτόν. «Αλλά», μου εμπιστεύθηκε ο οδηγός του ταξί, «το έχω καταλάβει σωστά; Μήπως είμαι θύμα της φαντασίας μου; Και από τη στιγμή που πίστεψα ότι έχω καταλάβει το θαυμαστό αυτό σχέδιο του Θεού, κατάλαβα και ότι εγώ και η γυναίκα μου δεν μπορούμε πια να ζούμε όπως πριν…».
Κι εμείς, λοιπόν, αν κατανοούμε σωστά την παραβολή του Ασώτου, αν αντιλαμβανόμαστε τις τεράστιες προοπτικές που μας ανοίγει, αν συνειδητοποιούμε την απειρία της εύσπλαχνης αγάπης του ουράνιου Πατέρα μας, δεν μπορούμε πλέον να ζούμε όπως πριν!
π. Πλακίδας Deseille, Μυστική Άνοδος, εκδ. Έαρ, Αθήνα 2022, σελ. 54-56
Δείτε εδώ όλα τα βιβλία του π. Πλακίδα.
Αφήστε μια απάντηση