Καθισμένος στο γραφείο του, ο δωδεκάχρονος Αστέρης ετοιμάζεται να γράψει την έκθεση για το σχολείο του με θέμα: «Η μεγαλύτερη πρωτιά». Κουρασμένος όπως είναι, αποκοιμιέται πάνω στο χαρτί και ονειρεύεται…
Τη μπάλα μου μ’ αρέσει να χτυπώ
στο γήπεδο σαν μπαίνω στον αγώνα.
Πρώτος το γκολ να βάζω, να χοροπηδώ
και να τεντώνομαι σαν τρίμετρη κολόνα!
Μ’ αρέσει το κολύμπι! Με ορμή βουτώ
και φεύγω σαν γοργόφτερο δελφίνι.
Πρώτος και πάλι βγαίνω με διαφορά
κι οι άλλοι πίσω μου όλοι έχουν ξεμείνει!
Στο θέατρο απάνω στη σκηνή
ο πρώτος ρόλος πάντα μού ανήκει
και από κάτω φίλοι και γνωστοί
χειροκροτούν για τη μεγάλη μου τη νίκη!
Στη μουσική δεν πιάνομαι εγώ,
το σόλο είναι πάντα επιλογή μου.
Μπετόβεν, Στράους, Μπαχ κι άλλοι πολλοί
θα ζήλευαν την άρτια επίδοσή μου!
Στις ξένες γλώσσες έχω την πρωτιά,
η προφορά μου πάντα ξεχωρίζει.
Γερμανικά, Αγγλικά κι Ελληνικά
μιλάω άπταιστα κι η γλώσσα μου γυρίζει!
Μεμιάς ανοίγει τα μάτια του και πετιέται ξαφνικά πάνω:
…Και στα όνειρα είμαι μοναδικός!
Σαν τα διηγούμαι όλοι μού λεν: «είσαι ωραίος!»
Θεέ μου, ευτυχώς ήτανε όνειρο όλο αυτό…
Παιδί να μείνω και ας είμαι τελευταίος!!!
«Παιδί να μείνω και ας είμαι τελευταίος!»… επαναλαμβάνει δυνατά κι αρχίζει να γράφει με έμπνευση την έκθεσή του…
Κατερίνα Νίκα-Μάνου
Δείτε ΕΔΩ όλα τα βιβλία της συγγραφέως κ. Κατερίνας Νίκα-Μάνου.
Αφήστε μια απάντηση